– Wojciech Burszta dojeżdżał na uczelnię z Poznania i, jak przystało na profesora, w pociągu czytał kryminały. Spotkaliśmy się raz przy piwie, rozmawialiśmy o ostatnio czyta­nych kryminał, o tych ulubionych i tych kiepskich, i tak od słowa do słowa stwierdziliśmy, że trzeba z tego zrobić książkę.

A wracając do kryminałów Czubaja, dwa z nich napisał z Markiem Krajewskim – czło­wiekiem, który utrzymuje się z pisania kryminałów. – Nie byłoby możliwe wspólne pisa­nie, gdybyśmy wcześniej nie ustalili, że musimy do tego podejść jak rzemieślnicy. Gdybyśmy pisali pod natchnieniem, nie pozwolilibyśmy sobie nawzajem na żadne zmiany w swoich tek­stach. A reprezentujemy zupełnie odmienne style. Marek Krajewski to taka osoba, która musi mieć zawsze nienagannie wypastowane buty. Trzyma się raz ustalonej drabinki scen, nie lubi improwizacji. Ja zaś jestem za miękkim pisaniem. On ma bardzo rozbudowaną stylistykę – jedzący tłuste potrawy wręcz ociekają u niego tłuszczem, ja z kolei, z racji dziennikarskiego doświadczenia, piszę lakonicznie, zostawiając miejsce dla wyobraźni. Praca nad książkami wyglądała więc tak, że on przysyłał mi swoją wersję, ja ją skracałem i odsyłałem, a on znów ją rozbudowywał. Albo w drugą stronę. Na szczęście nie popełniliśmy książkowych, pełnych szwów frankensteinów. Powstały: „Aleja samobójców” i „Róże cmentarne” i będzie konty­nuacja.

– Treść kryminału musi odzwierciedlać rzeczywistość przynajmniej w kwestiach me­dyczno-sądowych. Żeby się nie narazić na śmieszność w oczach specjalistów. W myśl tej za­sady, przed wydaniem „21:37” – owej nagrodzonej powieści ze wstępu, Mariusz Czubaj konsultował się z fachowcem – Bogdanem Lachem – policyjnym profilerem (przygotowują­cym profile psychologiczne morderców), współautorem (wraz z Katarzyną Bondą) „Zbrodni niedoskonałej”. Kto choć trochę poznał życiorys Bogdana Lacha i przeczytał pierwszą część zmagań Rudolfa Heinza, znajdzie wątki łączące obydwie postacie. – Takie rzeczy, mające swoje źródło w życiu, budują wiarygodność przekazu – przyznał twórca fikcyjnego bohatera.

U wydawcy leży już kontynuacja „21:37”. Tym razem Rudolf Heinz wpadnie w pro­blemy alkoholowe, a to dlatego, żeby było go z czego wyciągać w kolejnych powieściach. Akcja „Kołysanki dla mordercy” rozgrywać się będzie m.in. w kanałach ciepłowniczych. Reszta pozostaje na razie tajemnicą, którą trzeba będzie rozwikłać.

Bez autoryzacji