Elena Ferrante „Zakłamane życie dorosłych”

Przychodzi czas, gdy sielskie dzieciństwo się kończy. Miraż beztroskiego, idealnego życia roztrzaskuje się jak upuszczone lustro. To właśnie spotyka Giovannę. Bohaterka przypadkiem słyszy zdanie wypowiedziane przez ojca, które burzy cały jej świat. Niby nieistotne zdarzenie staje się początkiem wielkich zmian, poznawania świata a także swojej rodziny.

Giannina nie tylko odcina się od rodziców, ale staje wobec nich krytyczna i nieufna. Poznaje ciotkę, którą izolowano od niej aż dotąd. Bohaterka zaczyna życie w dwóch światach – bogatym, inteligenckim, nieco nadętym środowisku rodziców oraz w biednej części miasta, gdzie poznaje rodzinę ukochanego ciotki. Dziewczyna widząc pokłóconą rodzinę, nawarstwiające się tajemnice oraz kłamstwa buntuje się i zaczyna szukać swojej drogi.

Elena Ferrante w niezwykle umiejętny sposób odmalowuje świat tkany z uprzedzeń, kłamstw, egoizmu, którymi często wypełniona jest nasza codzienność. Ukazuje kolejne maski bohaterów i skomplikowane relacje, jakie nawiązują się między nimi. Złość, żal, gniew, zaborczość, miłość, nienawiść, przyjaźń, bunt, wątpliwości, zdrada, obojętność to wszystko znajdziecie na kartach „Zakłamanego życia dorosłych”. Pisarka posługując się chwilami poetyckim wręcz językiem nie czaruje rzeczywistości. Opisuje ją niezwykle szczerze, szczególnie gdy mowa o osobach, które są pewnego rodzaju autorytetami. Odziera je powoli z nimbu wyjątkowości, by pokazać ich prawdziwe oblicze. Wciągająca, kipiąca od emocji, brutalnie szczera powieść gwarantuje satysfakcjonujące popołudnie.

Maria Paszyńska „Szkarłatna łuna”

Rosja po rewolucji bolszewickiej nie jest wcale rajem na ziemi. Daleko jej do tego, o czym szumnie mówili przywódcy. Losy Kazimierza i Anastazji rzuciły ich na całkiem odmienne lądy. Ona doświadcza czym jest pierwsza fala głodu na Ukrainie, on dusi się w uporządkowanym mieszczańskim stylu życia i ucieka w pracę. Dawni kochankowie starają się wieść swój żywot, nie myśląc o złamanym sercu. Przypadek jednak sprawia, że spotykają się ponownie. Niczym wybuch wulkanu odżywa stare uczucie. Owładnięci namiętnością, tęsknotą, pragnieniem bliskości bohaterowie stają przed wyzwaniem, co zrobić z przepełniającą ich miłością i pożądliwością.

Maria Paszyńska osadza trudną i skomplikowaną historię miłosną na tle rozgrywek politycznych lat 20-tych XX wieku. Dramatyczna sytuacja umierających z głodu Ukraińców pokazuje prawdę o tym, jak pozbawione ludzkich odruchów były rządy, które zagłodziły najżyźniejszy region Europy. Przedstawia także zakulisowe gry o schedę po Leninie. Intrygi, partyjne interesy oraz wpływ historii i polityki na życie zwykłych ludzi. Kontrastuje bogactwo niektórych bohaterów z biedą szarego człowieka, dobro z przerażającym złem.

Charakterystyczny styl snutej opowieści, dopracowany język, bogato zarysowane tło historyczne, targani sprzecznościami oraz uczuciami bohaterowie sprawiają, że „Szkarłatna łuna” wciąga od pierwszych stron. Pisarka w niezwykle przystępny sposób opowiada o wydarzeniach, które znamy z lekcji historii. Czyni to tak, że mamy ochotę sięgnąć po więcej. Przekonać się, jak opisywane wydarzenia oddziaływały na zwykłych ludzi. Trzeci tom cyklu „Wiatr ze wschodu” zostawia czytelnika z pytaniami i pragnieniem poznania zakończenia opowieści o Kazimierzu i Anastazji.

Marta Knopik „Czarne Miasto”

Wyobraźcie sobie spowite węglowym pyłem miasto, w którym słychać odgłosy wydobywanego surowca. Miejsce, gdzie większość ludzi jest zatrudniona właśnie w kopalni. Mieszkańcy, choć ubodzy są do siebie życzliwie nastawieni i nie marnują niczego. Potrafią przerobić stare ubrania i wykorzystać to, co posiadają. To właśnie tu mieszka rodzina Bobrów, o których opowiada powieść. Bianka i Belinda dorastają wśród osuwających się budynków. Ich codzienność rozjaśniają opowieści sąsiadki, którą dziewczęta nazywają ciocią. Przekazuje ona bohaterkom legendy i wiedzę, pielęgnowaną w jej rodzinie od wieków.

Odwrotnością rodzinnej miejscowości bohaterek jest Białe Miasto. Miejsce sterylnie czyste i bogate. Zarobki mieszkańców są dobre, choć przybysze traktowani jako obywatele drugiej kategorii, nie mają szansy na osiągnięcie takiego sukcesu jak rdzenni mieszkańcy. Pomimo dobrych warunków bytowych ludzie są tu zupełnie inni. Skryci, samotni, nie nawiązują głębszych relacji ani przyjaźni. Nie pozwalają się poznać. Wiodą życie ukryte pod maskami profesjonalistów.

Marta Knopik zadebiutowała baśniową powieścią, która mogłaby zdarzyć się w każdym miejscu na Ziemi. Oniryczny klimat przeplata się z uniwersalną prawdą o przemijaniu i życiu. Pisarka tworzy fabułę, w której prawda i pozory wzajemnie się ze sobą mieszają. Konsumpcjonizm przeciwstawiony jest rzeczywistości wartości i wzajemnej życzliwości. Symboliczne sceny i przedmioty nadają książce smaczku a historia matki bohaterek jest wartością dodaną. Tajemnica wspinanego na kartach Roku Zaćmienia pojawia się w kolejnej publikacji autorki. Debiutancka powieść Marty Knopik będzie doskonałym wyborem dla wszystkich, którzy lubią symboliczne, baśniowe i bogate w zagadnienia do refleksji historie.