13 grudnia zaprosiliśmy wszystkie dzieci do posłuchania baśni Hansa Christiana Andersena, które przeczytała znana aktorka – Joanna Brodzik.

„Czytanie dzieciom to trudna sztuka. Trzeba miłości, prawdziwych emocji i mnóstwa energii, żeby chciały słuchać. Wierzę, że wtedy bajka dociera do samego serca. Czego wszystkim bardzo gorąco życzę!”

Joanna Brodzik

Słuchanie opowieści jest najstarszym sposobem opisywania i poznawania świata. Antropologowie twierdzą, że kiedy ludzie zebrali się wokół ogniska i zaczęli przekazywać sobie historie, rozpoczęła się cywilizacja intelektualna naszego gatunku. Baśnie zawierają uniwersalne prawdy i dzięki temu nigdy się nie starzeją. Bez względu na czasy, w których żyjemy, ukazują różne oblicza dobra i zła, uczą odwagi i cierpliwości. Pomagają nazywać i rozpoznawać uczucia i emocje, a co najważniejsze – rozwijają wyobraźnię. Wyobraźnia pobudza zaś do marzeń, a dzięki marzeniom życie staje się piękniejsze i lepsze.

Podczas równoległych spotkań Dyskusyjnego Klubu Książki w dniu 12 grudnia2012 r. – godz. 18:00 – wszystkie grypy czytelnicze w Polsce, które przyłączyły się do inicjatywy Instytutu Książki, my również, omawiały najnowszą i zarazem pierwszą dla „dorosłych” powieść Joanne K. Rowling – „Trafny wybór”. Efektem dyskusji było napisanie recenzji książki przez każdy z klubów.

Kilkadziesiąt godzin po spotkaniu z dziećmi w Klubie Małego Czytelnika Święty Mikołaj ponownie zawitał do Biblioteki, na Radosną. Tym razem odwiedził członków Dyskusyjnego Klubu Książki, opowiadających o swoich ulubionych książkach z dzieciństwa i młodości oraz o książkach, które wpłynęły na resztę życia.

Tradycyjnie na mikołajkową zabawę Klubu Małego Czytelnika wpadł Święty Mikołaj z worem książkowych upominków dla naszych najmłodszych milusińskich.

W biblioteczną Podróż bez biletu - 13 grudnia 2012 r. - zabrała swoich czytelników Joanna Olech, autorka książek dla dzieci i młodzieży, w tym „Dynastii Miziołków”.

Joanna Olech jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, pisarką i ilustratorką, krytykiem literackim, jurorką konkursów literackich i ilustratorskich, członkiem Polskiej Sekcji IBBY. Swoje teksty (nie tylko o książkach dla dzieci) publikuje w „Tygodniku Powszechnym”, „Rzeczypospolitej”, „Nowych Książkach” i wielu innych. Za teksty książek i ilustracje zdobyła wiele nagród i wyróżnień, m.in. nagrodę Naszej Księgarni, nagrodę im. Kornela Makuszyńskiego, nagrodę specjalną Polskiej Sekcji IBBY.

7 grudnia zaprosiliśmy na spotkanie z Łukaszem Maurycym Stanaszkiem, autorem książki pt.: „Na Łużycu” – o zapomnianym regionie etnograficznym nad Wisłą.

„Łużyce na Mazowszu, a nie we wschodnich Niemczech? Czy to aby nie pomyłka? Zdaję sobie sprawę, że już sam tytuł mojej książki u niejednego wytrawnego miłośnika Mazowsza może wywołać zdumienie, a nawet i konsternację... I wcale się temu nie dziwię, bo podejmowany temat jest we współczesnej literaturze etnograficznej zupełnie nieznany. Nie będzie on natomiast większym zaskoczeniem dla mieszkańców warszawskiej i podwarszawskiej części Nadwiśla starszego pokolenia, jako iż istnienie odrębnego regionu, zwanego gwarowo Łużycem, jest dla nich czymś zupełnie oczywistym.”

„Interesujący nas mikroregion położony jest na zalewowej i częściowo nadzalewowej terasie północnej części mezoregionu Doliny Środkowej Wisły, stanowiącej południowo-centralny fragment Niziny Środkowomazowieckiej. W całości znajduje się on w województwie mazowieckim, w nadwiślańskich częściach powiatów: otwockiego, garwolińskiego, piaseczyńskiego oraz miasta stołecznego Warszawy (w dzielnicach: Mokotów, Wilanów, Wawer i Praga-Południe).”

„(…) Niektóre dawne wsie, jak na przykład Czerniaków, Wilanów, Powsinek, Powsin i Kabaty,(…) również zostały zaliczone do Łużyca, z uwagi na ścisłe związki kulturowe i gospodarcze. Owe związki były szczególnie silne przed obwałowieniem Wisły i uregulowaniem ujścia Wilanówki i Jeziorki, kiedy wezbranej rzece zdarzało się wdzierać także na wyżej położone tereny.”

/kilka fragmentów z książki/

Dr Łukasz Maurycy Stanaszek jest antropologiem i archeologiem, kierownikiem Pracowni Antropologicznej w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie, członkiem Polskiego Towarzystwa Antropologicznego i Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Łużycok z krwi i kości, którego przodkowie zamieszkiwali praktycznie wszystkie części opisywanego regionu.