Tomasz Michniewicz, Chrobot, wyd. Otwarte, Kraków 2018.

Tomasz Michniewicz zjeżdża różne kontynenty, by wybrać kilka osób, które będą bohaterami reportażu. Co ważniejsze jego wybór pada na najzwyklejszych ludzi, którymi nikt inny by się nie zainteresował. Nic ich nie wyróżnia. Wiodą spokojne, zwyczajne, niepozbawione problemów i trosk życie. Zmagają się z mniejszymi i większymi trudnościami. Pochodzą z różnych stron świata, kultur, warstw społecznych. Jedni mają lepsze warunki materialne, inni gorsze. Każdy z nich udowadnia, że nie ma czegoś takiego jak lekka, bezproblemowa rzeczywistość. Nawet, jeśli masz szczęście urodzić się w bogatym kraju i twój start jest łatwiejszy, nie znaczy to, że czeka cię świetlana przyszłość bez odrobiny wysiłku.

Marggie z Ugandy pragnie zdobyć wykształcenie i nie martwić się o następny dzień. Mimo pomocy rodziny, wcale nie jest jej łatwo. Madhuri żyje w małżeństwie, ale nie jest szczęśliwa. Uczy się godzić ze swoim losem, choć jak każdy marzy o lepszej przyszłości. Juanita woli towarzystwo zwierząt, które w przeciwieństwie do ludzi są bardziej przewidywalne i stanowią mniejsze zagrożenie. Kanae już od dziecka wie, jaką drogą powinna podążać. Na każdą czynność ma wyznaczony odpowiedni czas, w zasadzie jej życie przypomina wypełnianie kolejnych okienek formularza. Casey jak każde dorastające dziecko nie dogaduje się z rodzicami. Jego cel to zostanie superbohaterem, choć jeszcze nie wie, że ten termin jest bardzo pojemny. Reilly z kolei wychowuje się w parku narodowym w Afryce. Jest wolny, bardzo samodzielny, aż dziwne że jego rodzice pozwalają na tak wiele. Jeśli jednak popatrzeć na sytuację białych na Czarnym Lądzie, nie dziwi twarde wychowanie, tak różne od europejskiego. Dzięki niemu chłopak może robić w życiu to, co kocha. Mika wie, że dobry start w przyszłość trzeba potem spłacić. Piękny dom, dobre wykształcenie, intratna, choć ciężka praca, zapewniają mu życiową stabilizację. Obok jednak czai się lęk związany z chłodnymi relacjami, samotnością i obawą o sytuację polityczną sąsiadów, która może zmienić jego los.

Największą zaletą „Chrobotu” są historie najzwyklejszych ludzi opowiedziane tak, że nie można się od nich oderwać. Autor czaruje językiem i porywa stylem. Przedstawia osoby, z którymi łatwo nam się utożsamiać. Żywe, niepozbawione wad, osiągające sukcesy, ale i odnoszące porażki. Każdy z bohaterów ma te same pragnienia – dostatnie życie i spokojną przyszłość. Wszyscy pragną być szczęśliwi, choć każdy definiuje szczęście nieco inaczej. Co ważne Michniewicz kładzie nacisk na to, że do zrealizowania marzeń konieczna jest ciężka praca. Dla niektórych będzie ona dłuższa i trudniejsza, dla części nieco lżejsza. Nic jednak nie przychodzi bez wysiłku.  Poza ogromnie ciekawą warstwą kulturową, reportaż przedstawia prawdziwe życie, dalekie od błyszczących kadrów i milionów zarabianych za to, że jest się znanym z tego, że jest się znanym. Godna polecenia pozycja dla wszystkich, którzy chcą wiedzieć, ile mają szczęścia i jak w innych krajach wygląda prawdziwe życie.